Θέλεις να ζεις με ένταση και περιπέτεια ή προτιμάς τις safe και κλασσικές επιλογές;

Απολαμβάνεις τη σιγουριά της οικειότητας ή επιδιώκεις πικάντικες νότες που σου ξυπνούν τις αισθήσεις;

Όπως και να ‘χει ο PSISTIS είναι εδώ για να σου θυμίσει τι υπάρχει εκεί έξω και να σου δώσει τα περισσότερα option για δοκιμές και πειραματισμό.

Αν σε μπερδέψαμε, το θέμα μας είναι η PIZZA και οι δημοφιλέστερες εκδοχές της ανά τον κόσμο.

Πάμε να τις ανακαλύψουμε!

 

Napoletana (Ιταλία-Νάπολη)

Είναι γεγονός…Η πίτσα γεννήθηκε στη Νάπολη! Η pizza Napoletana λοιπόν, είναι η πιο αυθεντική εκδοχή της σημερινής πίτσας. Χαρακτηρίζεται από λεπτό ζυμάρι, υπερυψωμένη κόρα (corniccione) με πολλές φουσκάλες (προϊόν καλής ωρίμανσης της ζύμης) και λιγοστά υλικά γαρνιρίσματος. Μάλιστα, σύμφωνα με τους σκληροπυρηνικούς ναπολιτάνους, η pizza Napoletana παρασκευάζεται με δύο μόνο τρόπους. Η πρώτη είναι η pizza Marinara, που γαρνίρεται με ντομάτα San Marzano, σκόρδο, ρίγανη και έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Η δεύτερη εκδοχή της, είναι η γνωστή σε όλους μας Margherita! Η πολυαγαπημένη μας πίτσα Margherita, λέγεται ότι πήρε το όνομα της από την Ιταλίδα βασίλισσα Μαργαρίτα της Σαβοΐας, που επισκέφθηκε τη Νάπολη το 1889. Τότε, ο σεφ μια γνωστής πιτσαρίας, δημιούργησε μια πίτσα με τα χρώματα της ιταλικής σημαίας (ντομάτα San Marzano, mozzarella, βασιλικό) προς τιμήν της και έπειτα έδωσε σε αυτήν το όνομα Margherita. Αν η Ναπολιτάνικη πίτσα είχε moto θα ήταν “Keep it Simple”


Pepperoni (ΗΠΑ-Νέα Υόρκη)

Η πίτσα Pepperoni είναι μια αμερικάνικου τύπου πίτσα που πήρε το όνομά της από το λατρεμένο υλικό των Αμερικάνων, το πικάντικο δηλαδή σαλάμι pepperoni, που παρασκευάζεται από μοσχάρι, χοιρινό και μπαχαρικά. Για την ακρίβεια η λέξη Pepperoni, προέρχεται από το ιταλικό peperoni (με ένα “p”) που στα ιταλικά υποδηλώνει τη μεγάλη πιπεριά. Άρχισε να γίνεται γνωστή στην Αμερική περίπου το 1950 και σήμερα είναι η πλέον διαδεδομένη πίτσα σε όλη την χώρα. Οι παραλλαγές της ποικίλουν, με πιο παραδοσιακή αυτή που περιλαμβάνει λεπτή ζύμη, σάλτσα ντομάτας, mozzarella και pepperoni.

Detroit (ΗΠΑ-Ντιτρόιτ)

Τετράγωνη, με παχιά, τραγανή βάση, η πίτσα Detroit, φέρνει τα πάνω κάτω! Πρώτο υλικό γαρνιρίσματος είναι η ξηρή mozzarella που μπαίνει απευθείας πάνω από τη ζύμη και ακολουθεί μια παχιά στρώση σάλτσα ντομάτας, που έχει καρυκευθεί με μπόλικο σκόρδο και μπαχαρικά. Τέλος, γαρνίρεται με το αγαπημένο αλλαντικό των Αμερικανών, που όπως είπαμε και πιο πάνω, δεν είναι άλλο από το pepperoni.

Calzone (Ιταλία-Νάπολη)

Το μισοφέγγαρο! Η σκεπαστή εκδοχή της πίτσας που δημιουργήθηκε για να τρώγεται “στα όρθια”, μιας και η λέξη “calzone” σημαίνει στα ιταλικά “μπατζάκι”. Στην περιφέρεια της Απουλία, στη νοτιοανατολική Ιταλία, ονομάζεται και panzerotti και το περιεχόμενο της ποικίλει, με βασικότερα υλικά τα αλλαντικά και τα τυριά.


New York (ΗΠΑ-Νέα Υόρκη)

Το μυστικό της κρύβεται στο μέγεθος. Εξαιρετικά μεγάλη, με το χαρακτηριστικό της μέγεθος να επιτρέπει στα εξίσου υπερμεγέθη κομμάτια της να διπλωθούν προτού καταναλωθούν. Η βάση της είναι λεπτή και αποτελεί παραλλαγή της αυθεντικής ναπολιτάνικης. Τα βασικά υλικά της New York, όπως η σάλτσα ντομάτας με έντονη καρύκευση σκόρδου, ζάχαρης, ρίγανης, αλατιού, πιπεριού και βασιλικού και η φρέσκια mozzarella, μπορούν άνετα να ενισχυθούν από μια πληθώρα άλλων υλικών όπως λαχανικά ή λουκάνικο και τοποθετούνται πάνω από τα βασικά συστατικά.

Focaccia (Ιταλία-Γένοβα)

Φοκάτσια ή λευκή πίτσα, είναι ο δίσκος ψωμιού που παραδοσιακά προέρχεται από την περιφέρεια της Λυγουρίας στην Ιταλία. Η κλασσική εκδοχή της μπορεί να ενισχυθεί με λίγο αλάτι και όποιο βότανο ή μυρωδικό επιθυμούμε, ενώ οι Αργεντινοί τη γαρνίρουν με ροδέλες καραμελωμένων κρεμμυδιών και ρίγανη και την ονομάζουν Fugazza. Το πάχος της είναι περίπου 2 εκ. και το ζυμάρι από το οποίο παρασκευάζεται είναι ουδέτερο στη γεύση, προσομοιάζοντας με αυτό της πίτσας.


New Jersey (ΗΠΑ-Νιού Τζέρσεϋ)

Βασικά, η αντιστροφή των υλικών της κλασσικής πίτσας. Λεπτή και πολύ τραγανή ζύμη με το τυρί να μπαίνει πρώτο και τις ντομάτες, συνήθως φρέσκιες, πάνω από αυτό. Χρονολογείται περίπου στο 1900 και τη συναντάμε ως μια σύγχρονη εκδοχή της Σισιλιάνικης πίτσας, που εφηύραν οι Σικελοαμερικάνικες κοινότητες στις ΗΠΑ.

Pesto Genovese (Ιταλία-Γένοβα)

Κλασσική ιταλική γεύση! Βουβαλίσια mozzarella και παραδοσιακή γενοβέζικη σάλτσα πέστο. Όλο το άρωμα της Ιταλίας σε μία μπουκιά!


Caprese (Ιταλία-Καμπανία)

Η εκλεπτυσμένη κλασσική πίτσα. Ξηρή και φρέσκια βουβαλίσια mozzarella, φρέσκα ντοματίνια cherry, βασιλικός και μια δόση έξτρα παρθένου ελαιόλαδου. Τόσο απλά!

Carbonara (Ιταλία-Ρώμη/Λάτσιο)

Το πιο γνωστό και αγαπημένο ιταλικό φαγητό…σε πίτσα. Μια πληθώρα υλικών επάνω σε μια βασική συνταγή ζύμης. Σάλτσα ντομάτας, βουβαλίσια mozzarella, τυρί Γκράνα Παντάνο, πανσέτα, μαϊντανός, πιπέρι, ελαιόλαδο και φυσικά…αυγό!


Chicago (ΗΠΑ-Σικάγο)

Με ζύμη τόσο λεπτή όσο ένα κράκερ, το βασικότερο στοιχείο της πίτσας Chicago, είναι η βαριά σάλτσα ντομάτας, καρυκευμένη με πολλά βότανα και μυρωδικά, που δίνουν, μια έντονα, αλλά ευχάριστα πικάντικη γεύση. Η ψιλοκομμένη mozzarella και το θρυμματισμένο ιταλικό λουκάνικο, είναι το σήμα κατατεθέν της, αλλά γαρνίρεται συχνά με bacon, prosciutto και διάφορα λαχανικά. Η πίτσα αυτού του τύπου, κόβεται τυπικά σε τετράγωνα και αντίθετα με την όμορη της Νέας Υόρκης, η Chicago, δεν διπλώνεται για να φαγωθεί! Κι όπως συνηθίζουν να λένε οι κάτοικοι του Σικάγο: “μπορείς να διπλώσεις τη μπουγάδα σου, όχι την πίτσα σου!”.

California (ΗΠΑ-Μπέρκλεϋ)

Εμπνευσμένη το 1980 από τον διάσημο chef Ed LaDou και την ομάδα του, στο εστιατόριο “Chez Panisse” του Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια. Ένας συνδυασμός νεοϋορκέζικης και ναπολιτάνικης λεπτής ζύμης με ελαφριά, αέρινη και τρυφερή υφή. Τα υλικά γαρνιρίσματος ποικίλουν. Από γαρίδες, μύδια και σπαράγγια έως καπνιστό σολομό και άλλα θαλασσινά. Τη συναντάμε, γαρνιρισμένη ακόμα και με κοτόπουλο, σως από φιστίκια, κατσικίσιο τυρί και ότι άλλο φανταστείτε. Ταιριάζει ιδανικά με μπύρα, αλλά και κρασί, ιδιαίτερα με αφρώδεις ποικιλίες.


Diavola (Ιταλία)

Δεν χρειάζεται συστάσεις. Κλασσική ζύμη, σάλτσα ντομάτας, πικάντικο σαλάμι, mozzarella και καυτερές πιπεριές. Ταιριάζει άψογα με τι άλλο…μπύρα!

Pinsa Romana / Pizza Romana (Ιταλία-Νάπολη / Ιταλία-Ρώμη)

Η αρχαία συνταγή της κλασσικής σημερινής πίτσας. Με προέλευση από…που αλλού; την Ιταλία! Φαγητό των φτωχών πληθυσμών της Ιταλίας, η pinsa Romana, έχει χαρακτηριστική λεπτή ζύμη, τις περισσότερες φορές χωρίς περιμετρική κόρα. Η συνταγή της ζύμης δίνει έμφαση στο αλεύρι, που πρέπει να είναι συνδυασμός από αλεύρι σίτου τύπου 0, αλεύρι σόγιας και αλεύρι ρυζιού με τη ζύμωση να προέρχεται από ξηρό προζύμι που αναμιγνύεται με κρύο νερό. Ως αποτέλεσμα, έχουμε μια ζύμη με υψηλή περιεκτικότητα σε υγρασία και χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και υδατάνθρακες, που την κάνει εξαιρετικά ελαφριά και εύπεπτη. Το σχήμα της είναι συνήθως οβάλ ή ορθογώνιο και η λέξη “pinsa” προέρχεται από την ιταλική λέξη “pinsere”, που σημαίνει τέντωμα ή άπλωμα, αναφερόμενη φυσικά στη ζύμη. Στη σύγχρονη εκδοχή της, η pizza Romana, αποτελεί παραλλαγή της Ναπολιτάνικης ζύμης, με βασικότερη διαφορά την προσθήκη λαδιού στο ζυμάρι, που έχει ως αποτέλεσμα μια πιο τραγανή και αφράτη ζύμη. Η pizza Romana, είναι και αυτή που θα συναντήσουμε στα περισσότερα εστιατόρια της Ρώμης, πολλές φορές υπό το όνομα “pizza bassa”, δηλαδή “χαμηλή πίτσα”.


Greek style (ΗΠΑ-Βοστώνη)

H Greek style πίτσα, είναι ελληνική! Για την ακρίβεια, την εμπνεύστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ’60, Έλληνες μετανάστες στη Βοστώνη, που προσάρμοσαν την ιταλική λιχουδιά στις γεύσεις της ελληνικής κουζίνας. Έτσι, η Greek style pizza, διακρίνεται από τη παχιά και ζουμερή της ζύμη, τα λιπαρά τυριά και τη σάλτσα ντομάτας με έντονη γεύση ρίγανης. Το χαρακτηριστικότερο όμως στοιχείο της Greek style pizza, είναι ότι η παχιά της βάση, ψήνεται σε σκεύος βαθύ (deep dish), που έχει καλυφθεί με αρκετό λάδι, τεχνική που την αφήνει σχεδόν να τηγανίζεται και συνεπώς να αποκτά μια ιδιαίτερα τραγανή κρούστα. Από τα υλικά δεν μπορούν να λείπουν, οι ελιές Καλαμών, η φέτα και συχνά το κρεμμύδι και οι αγκινάρες.


Primavera (Ιταλία-Νάπολη)

Με κλασσική ζύμη και σύντομο χρόνο ψησίματος, τα υλικά γαρνιρίσματος, εκτός από το τυρί, μπαίνουν στην Primavera μετά το ψήσιμο. Φρέσκα ντοματίνια cherry, ρόκα, προσούτο και νιφάδες παρμεζάνας, γαρνίρονται και τρώγονται αμέσως!

Frutti di mare (Ιταλία)

Η μοναδική πίτσα που παραδοσιακά δεν έχει τυρί. Λεπτή τραγανή ζύμη, ψημένη με σάλτσα ντομάτας και θαλασσινά! Με γαρίδες μύδια, καλαμάρια και όλους τους θησαυρούς της Μεσογείου, η Frutti di mare, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σε όλη τη Νότια Ευρώπη, από την Πορτογαλία έως την Κροατία και την Ελλάδα και συνήθως σερβίρεται με έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, με συνοδεία λευκού κρασιού.


Capricciosa (Ιταλία)

Ή αλλιώς Special! Όπως υποδηλώνει και το όνομα της, αυτή η πίτσα είναι άστατη! Η πιο δημοφιλής πίτσα του ’80, μπορεί να περιέχει, τυρί, ζαμπόν, φρέσκιες ντομάτες πιπεριές, μανιτάρια, αλλά ακόμα και αγκινάρες, ελιές ή αντζούγιες. Ο αυτοσχεδιασμός στην πίτσα λέγεται Capricciosa.

Hawaiian (Καναδάς-Οντάριο)

Απίστευτο κι όμως αληθινό! Η Hawaian είναι ελληνικής έμπνευσης του Sam Panopoulos στο Οντάριο του Καναδά περίπου στα μέσα του ’60. Ζύμη αμερικάνικου στυλ, τυρί, ζαμπόν και…ανανά! Οι πελάτες του εστιατορίου “Satellite” τη λάτρεψαν και σύντομα έγινε γνωστή σε ολόκληρο τον Καναδά αλλά και τις ΗΠΑ.


Σου άνοιξε η όρεξη; Μην περιμένεις, Φτιάξε τη δική σου αγαπημένη, με έναν φούρνο πίτσας και αξεσουάρ πίτσας Ooni.